Geen tijd? Dan ziet niemand dat jij ze ziet

Het gebeurt vaak. HR-professionals die het belang van vitaliteit volledig onderschrijven. Die geraakt worden door de verhalen, de cijfers, de mensen. “Dit moeten wij ook gaan doen.” En dan komt de realiteit. Een overvolle agenda. Targets, onboarding, verzuimgesprekken, reorganisatie. Begrijpelijk. Maar als het antwoord uiteindelijk is: “We hebben hier nu even geen ruimte voor,” dan gebeurt er iets fundamenteels.

‍

Want achter dat besluit staan honderden mensen. Medewerkers die iedere dag alles geven in een context die complex is. Jonge ouders met gebroken nachten. Vrouwen met hormonale klachten die nergens terecht kunnen. Mantelzorgers die hun grenzen naderen. Medewerkers die worstelen met werkdruk, onzekerheid of mentale overbelasting. Als jij als HR-professional zegt: “Ik kan dit er niet bij hebben,” dan is dat - onbedoeld - ook wat je tegen hén zegt.

‍

Je zegt dan eigenlijk: “Ik zie je niet. Jouw uitdagingen zijn ondergeschikt aan mijn to-do lijst.” Dat zeg je natuurlijk niet letterlijk. Maar het is wél wat er bij mensen binnenkomt. Juist van HR verwachten zij dat iemand aan hun kant staat. Iemand die ruimte maakt. Die voor hen opkomt. Die iets in beweging zet. Geen tijd hebben is dus niet neutraal, het is voelbaar.

‍

Vitaliteit is niet nóg een project op je lijst. Het ís je lijst. Het is precies waarvoor je in HR werkt: zorgen dat mensen hun werk kunnen doen op een manier die vol te houden is. Zodat ze niet hoeven te kiezen tussen zichzelf en hun baan. En ja, dat vraagt iets van jou. Maar dat is geen last. Dat is leiderschap.