Column van Mark Tuitert

Samen sterker dan alleen

In het begin van mijn schaatscarrière bewandelde ik het pad van veelzijdigheid. Geen specialist, maar gewoon goed in alles. Ik trainde met stayers en sprintkanonnen zoals Gianni Romme en de snelle Erben Wennemars. Samen vormden we een team en toch waren we concurrenten, strijdend voor dezelfde medailles.

‍

Deze dynamiek is niet uniek voor de sport; het sijpelt door in alle facetten van ons leven. We vissen in dezelfde vijver voor banen, klanten of budgetten. Het kan ertoe leiden dat we onszelf laten meesleuren in een eeuwige concurrentiestrijd. Maar zonder het onderlinge verbond tussen mensen, zonder de drang om elkaar naar grotere hoogten te stuwen, blijven we steken in het moeras van middelmatigheid.

‍

                            "Je piekt nooit alleen; je groeit door de mensen om je heen."

‍

Om alles uit onszelf te kunnen halen hebben we werk én ontspanning nodig, en vooral: we hebben anderen nodig.

‍

Het Treintje: een les in samenwerken

Schaatsers schaatsen niet zomaar in een treintje. We houden elkaar letterlijk uit de wind en tillen elkaar naar een hoger niveau. Maar hier loert een valkuil: als onze ego’s groter worden dan het teambelang, verliezen we de motivatie om elkaar te helpen. De sprinter schiet zo snel vooruit dat niemand kan volgen, terwijl de stayer ronde na meedogenloze ronde doorgaat tot anderen afvallen. Iedereen schaatst voor zichzelf en beloont zichzelf met een denkbeeldig schouderklopje: “Vandaag was ik de beste.”

‍

Het resultaat? Binnen de kortste keren is iedereen weer op een eenzame tocht. Niemand houdt de ander meer uit de wind. De drang naar persoonlijke glorie ondermijnt het grotere doel en uiteindelijk zakt het niveau voor iedereen. De ego’s mogen dan gestreeld worden, maar het collectieve plezier verdwijnt als sneeuw voor de zon.

‍

126 miljoen seconden voorbereiding

In de topsport draait alles om precisie, balans en groei. Om alle puzzelstukjes die samen moeten vallen. Een haarbreedte kan het verschil maken tussen zege en nederlaag bij de finishlijn. Maar het echte verschil wordt al ver voor die lijn gemaakt. Mijn Olympische 1500 meter duurde slechts 1 minuut, 45 seconden en 57 honderdsten. De aanloop naar de Spelen beslaat echter een periode van vier jaar, goed voor 126 miljoen seconden. Dat betekent dat dat laatste kleine stukje, het moment waarop ik alleen moet schitteren, slechts 0,00000084 procent van het geheel is. /image

‍

Om dat minieme deel zo glansrijk mogelijk te maken, moest ik elke dag een fractie beter worden. Dat betekent hard werken en trainen, maar óók rust nemen en herstellen. Zonder die balans zou pieken onmogelijk zijn.

‍

In het ritme van het team

Dit proces van voortdurende verbetering en herstel was geen soloproject. Het was een gezamenlijke inspanning met mijn coach, begeleidingsstaf en collega’s. Iedere dag moet het treintje synchroon rijden, en helpen de afzonderlijke leden elkaar naar een hoger niveau.

‍

De drang om te pieken en te groeien schuilt niet alleen in ons vermogen om individueel te schitteren, maar ook in onze bekwaamheid om samen te werken en de juiste balans te vinden tussen werk en rust. Een oplossing dient zich vaak aan nadat je een probleem van meerdere kanten hebt bekeken. Naast ontspanning en een open blik heb je meerdere invalshoeken nodig om naar een situatie te kijken. Dat krijg je door open te sparren met de mensen om je heen en jezelf de tijd te geven om te herstellen.

‍

De Perfecte Slag

Pieken en groeien draait het om een harmonieus samenspel tussen hard werken, goed rusten en samenwerken met anderen. Iedere noot in dat samenspel draagt bij aan het symfonische meesterwerk dat jouw leven kan zijn.

‍

→ Lees meer over het Druk, Druk, Druk programma in samenwerking met Mark Tuitert

‍