Stop met knutselen, start met bouwen

‍In veel organisaties is vitaliteit een optelsom van losse, goedbedoelde acties. Een fruitmand, een yoga-workshop, een vitaliteitsweek met een quiz of een weegschaal die de ‘echte leeftijd’ voorspelt. Sympathiek is het zeker, maar als wordt gekeken naar wat het op strategisch niveau daadwerkelijk oplevert, zoals minder verzuim, hogere betrokkenheid en betere prestaties, is het antwoord vaak pijnlijk: niets. Sterker nog, zulke initiatieven ondermijnen de geloofwaardigheid van vitaliteit. Ze geven medewerkers het gevoel dat hun echte uitdagingen, zoals mantelzorg, mentale overbelasting, hormonale klachten of chronisch slechte slaap, worden weggezet met een appel en een flyer.

‍

De harde waarheid is dat we met dit soort acties geen fundering bouwen, maar aan het knutselen zijn. Vitaliteit vraagt om een stevige, strategische aanpak. Eentje die duurzaam is, gericht op de lange termijn én gekoppeld aan de echte HR-uitdagingen van nu: hoe houd je mensen gezond, inzetbaar en betrokken in een wereld waarin werkdruk, veranderingen en uitval toenemen? Daarvoor moet je verder denken dan losse interventies. Het vraagt om een duidelijke structuur, doelgerichte programma’s en keuzes die zijn afgestemd op de diversiteit van je medewerkers.

‍

Een goede vitaliteitsaanpak draait niet om enthousiasme alleen, maar om visie, consistentie en activatie. Het gaat om het creëren van urgentie, het bereiken van verschillende doelgroepen in hun eigen taal en levensfase, en het bouwen aan een cultuur waarin vitaliteit vanzelfsprekend wordt gedragen. Je wil dat medewerkers denken: 'Deze organisatie begrijpt mij. Dit is er voor mij.' En dat lukt alleen als je vertrekt vanuit strategie, niet vanuit willekeur.

‍

Vitaliteit is een serieuze businesscase. Mits goed opgezet, levert het direct rendement op: minder verzuim, meer werkplezier, hogere productiviteit, sterkere binding. Maar dan moet je stoppen met 'een keer wat proberen' en beginnen met bouwen. Dus laat de fruitmanden staan, en ga bouwen aan wat er écht toe doet.